Od kilku miesięcy miejsce to, będące sercem Rzeszowa i sąsiadujące z rynkiem, przechodzi gruntowną przebudowę. To właśnie ulica Grunwaldzka, znana z najstarszych struktur architektonicznych miasta. W trakcie prowadzonych badań archeologicznych odkryto resztki drogi zbudowanej z drewna i kamienia oraz szereg murów, które można przypisać do XIX wieku, z okresu przed uregulowaniem lokalnego cieku wodnego poprzez umieszczenie go w betonowych rurach między dwoma światowymi konfliktami.
Niedaleko budynku nr 6 przy ulicy Grunwaldzkiej zanotowano obecność fragmentu większego muru o kierunku północ-południe. Partia górna tego obiektu została skonstruowana z cegieł, podczas gdy dolne sekcje zbudowano z kamienia. Mur ten został umieszczony na drodze pochodzącej z XVII wieku, składającej się z naprzemiennie ułożonych warstw drewna i kamienia. Grubość owej drogi dochodziła do kilkudziesięciu centymetrów, a jej datowanie oparte jest na wynikach analizy zabytkowych przedmiotów znalezionych w jej dolnej części – informuje Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków.
Z powodu intensywnej urbanizacji i przekształceń terenu, niemożliwe było pełne odzwierciedlenie przebiegu muru oraz określenie jego wymiarów.
Odkrycia te rzucają nowe światło na historię architektury Rzeszowa w czasach nowożytnych, szczególnie w kontekście pierwotnego układu ulicy Grunwaldzkiej i regulacji rzeki Mikośki za pomocą murów oporowych. Jednakże struktura odkrytych murów nie pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji tzw. „Bramy Sandomierskiej”, znanej między innymi z mapy stworzonej przez Karola Henryka Wiedemanna w 1762 roku – przekazują pracownicy rzeszowskiej delegatury WUOZ.